روش ویکور یکی از مدل های تصمیم گیری چندمعیاره برای انتخاب بهترین گزینه است. این مدل توسط اپریکویک به سال ۱۹۸۴ ارائه شد. تکنیک ویکور یک روش سازشی است و به تصمیم گیری پیرامون گزینه ها براساس معیارهای مختلف کمک می کند. منظور از جواب سازشی نزدیکترین جواب موجه به جواب ایده آل است. کلمه سازش به یک توافق متقابل اطلاق می گردد.

تکنیک ویکور از طریق ارزیابی گزینه ها بر اساس معیارها، گزینه ها را اولویت بندی یا رتبه بندی می کند. در تکنیک ویکور معیارها وزن دهی نمی¬شوند بلکه معیارها از طریق روش های دیگر ارزیابی می شود و سپس گزینه ها بر اساس معیارها و با ترکیب در ارزش معیارها، ارزیابی شده و رتبه بندی می شوند. در این مدل همواره چند گزینه مختلف وجود دارد که این گزینه ها بر اساس چند معیار به صورت مستقل ارزیابی می شوند و در نهایت گزینه ها بر اساس ارزش، رتبه بندی می گردند.

تفاوت اصلی تکنیک ویکور با تکنیک فرایند تحلیل سلسله مراتبی یا شبکه ای این است که بر خلاف آن مدل ها، در این مدل ها مقایسات زوجی بین معیارها و گزینه ها صورت نمی¬گیرد و هر گزینه مستقلاً توسط یک معیار سنجیده و ارزیابی می گردد.

مراحل انجام تکنیک ویکور شامل چندین مرحله می باشد که در ادامه توضیح داده می شود. 

نخستین گام تکنیک ویکور تشکیل ماتریس تصمیم است. ماتریس تصمیم گیری یک ماتریس برای ارزیابی تعدادی گزینه براساس تعدادی معیار است. یعنی ماتریسی که در آن هر گزینه براساس تعدادی معیار امتیاز دهی شده است. نرمال سازی یا بی مقیاس سازی دومین گام در حل تمامی تکنیک های تصمیم گیری چندمعیاره مبتنی بر ماتریس تصمیم است. در روش های تصمیم گیری چندمعیاره بهتر است از واژه بی مقیاس سازی استفاده شود. 

برای هر معیار، بهترین و بدترینِ هریک را در میان همه گزینه ها تعیین کرده و به ترتیب f + وf – نامیده می شود. تعیین سودمندی و تاسف مرحله بعدی تکنیک ویکور است. اپریکویک دو مفهومی اساسی سودمندی (S) و تاسف (R) را در محاسبات ویکور مطرح کرده است. مقدار سودمندی(S) بیانگر فاصله نسبی گزینه iام از نقطه ایده‌آل و مقدار تأسف(R) بیانگر حداکثر ناراحتی گزینه iام از دوری از نقطه ایده‌آل می‌باشد. برای این منظور از رابطه ۱ و رابطه ۲ استفاده می شود. گام بعدی محاسبه شاخص ویکور(Q) برای هر گزینه است. دو شرط نهایی تصمیم گیری با تکنیک ویکور در آخرین مرحله صورت می گیرد. در گام پایانی از آموزش تکنیک ویکور، گزینه ها براساس مقادیر Q, R, S در سه گروه از کوچک به بزرگ مرتب میشوند. بهترین گزینه آن است که کوچکترین Q را داشته باشد به شرط آنکه دو شرط زیر برقرار باشد. شرط یک ویکور آن است که اگر گزینه A1 و A2 در میان m گزینه رتبه اول و دوم را داشته باشند، باید رابطه ۶ برقرار باشد. شرط دو ویکور آن است که گزینه A1 باید حداقل در یکی از گروه‌های R و S به عنوان رتبه برتر شناخته شود. اگر شرط نخست برقرار نباشد هر دو گزینه بهترین گزینه خواهند بود. اگر شرط دوم برقرار نباشد گزینه A1 و A2 هر دو به عنوان گزینه برتر انتخاب می‌شوند (میرغفوری و اسدیان، 1393).